عشق رو شاید نشه با یه شاخه گل مقایسه کرد ولی :
میشه عشق رو با یه شاخه گل ثابت کرد...
میتوان زیبا زیست...
نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،
نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!
لحظه ها میگذرند
گرم باشیم پر از فکر و امید...
عشق باشیم و سراسر خورشید...
چه کسی می داند
که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهــــایی؟
چه کسی می داند
که تو در حسرت یک روزنه در فردایــی؟
پیله ات را بگشا،
تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایــی!!
زندگي با همه وسعت خويش، محفل ساكت غم خوردن نيست!
حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نيست!
اضطراب و هوسِ ديدن و ناديدن نيست!
زندگي خوردن و خوابيدن نيست!
زندگي جنبش جاري شدن است!
زندگي کوشش و راهي شدن است
از تماشاگهِ آغاز ِحيات، تا به جايي كه خدا مي داند...
کاش میشد بنویسم بزنم بر در باغ
که من از این همه دیوار بدم می آید
دوست دارم به ملاقات سپیدار روم
ولی از مرد تبر دار بدم می آید
ای صبا بگذر و از من به تبر دار بگو
که از این کار تو بسیار بدم می آید...
حُسن باران این است
که زمینی ست، ولی
آسمانی شده است
و به امداد زمین می آید...
راستی;
"دوستی" چقدر می ارزد؟
قدر یک کوه طلا؟
یا که سنگی سرِ راه؟
چه تفاوت دارد!
کاش هر قدر که هست،
از تهِ دل باشد...
شب آرامی بود
می روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید، هدیه اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا
لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند و مرا برد، به آرامش زیبای یقین
با خودم می گفتم :
زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
برای بعضی درد ها نه میتوان گریه کرد
نه می توان فریاد زد
برای بعضی درد ها فقط می توان
نگاه کرد و بی صدا شکست
همین
عاشقانه ها